Mijn kleurrijke boetiek

Koud vandaag, wel zon, maar met een ijzige wind. Geen tuin dus.
Komt goed uit, want vanmiddag werken in de Secours Populaire.

Dit is mijn boetiekje, het vrouwtje met de muts is een van mijn vaste klanten. Ze is heel klein en hoewel ze altijd mannenkleren draagt, grut ze vaak bij de meisjesafdeling tussen de rekken. Misschien dat ze zich thuis, als niemand kijkt, als meisje verkleed.
Ik zit normalement, aan het tafeltje achterin. Zoek kleding uit, berg het op en help mijn geachte cliëntele aan hun geluk.

Hier komt de nog uit te zoeken kleding binnen. Aan de tafel achteraan wordt het uitgezocht. Op de stoelen links en rechts komen straks mensen te zitten die wachten op een tas met voedsel of op een onderhoud met Arlette in het kantoortje.

De vrouw rechts is geen klant, hoewel ze er wel zo uitziet, maar de boekhoudster, die tevens de voedselpakketten klaarmaakt.
Hier kun je terecht met je problemen. Ik kan mijn huur niet betalen, mijn man is alcoholist, mijn stroom gaat afgesneden worden, mijn dochter is zwanger, ik heb een steenpuist op mijn gat.

De truitjes en de brocante. Links, niet op de foto, de kassa. Volwassenkleding 3 Euro, Kinderen 2 Euro, Baby 1 Euro.
Brocante, al naar gelang, van bankstellen tot soepkommen.

Danielle achter de kassa. Er worden hier oorbellen gepast, zo te zien.

Ik bemoei mij niet met het voer of de brocante, maar ga over de kleding. Hoe ziet mijn klantenbestand er uit? Heel verschillend.
Niet de allerarmsten, want die kopen niks, ze dragen hun kleding tot het tot de draad versleten is en dat duurt heel lang. Je koopt ook geen kleding omdat het versleten is, maar omdat het uit de mode is, omdat je eens wat anders wilt, wat nieuws. 

De moeders van baby's, omdat die overal snel uitgroeien en kleine kinderen omdat die de boel wel verslijten. Voor de grotere kinderen ligt het moeilijker, omdat na een bepaalde leeftijd de mode meespeelt, ook voor de armen. Zigeuners bijvoorbeeld hebben een goede smaak van kleden en trekken geen rommel aan, zeker hun kinderen willen ze mooi aankleden. Maar voor bij huis geeft het niet zo en geef ik ze een zak bestemd voor de weggooi. 

Dan hebben we de echte shoppers, onderverdeeld in wel en niet snikken. De eerste groep heeft wel geld, maar wil gewoon veel kleren in de kast en vindt het leuk om naar koopjes en gekke dingen te struinen, de tweede groep idem, maar met minder geld.

Er is een nieuwe groep bijgekomen sinds de voortschrijdende crisis en dat zijn de mensen die het vroeger niet in hun hoofd haalden hier te komen, maar die nu door omstandigheden op de centjes zijn gaan letten. 

Een kleurrijke, diverse klantenkring, die niet lastig is, aardig, vriendelijk, gauw tevreden en vaak ontroerend. Kom daar eens om in een dure, merkkleding boutique!!