De komst van de lente is met twee weken vervroegd.

De lente is in aantocht, ja echt. Hoe ik dat weet? Op dezelfde wijze waarop men zeker weet dat Sinterklaas in aantocht is.
Of de verlosser.

De volgende tekenen wijzen erop:

Net als de twee naar elkaar krijsende katten die ik gisteravond op het wegdek betrapte, kreeg ik vandaag een oeraandrang om de Lagerströmia te snoeien. Normalerwijze moet dat op 1 maart, maar die datum staat ook voor de krolsheidheiduitbarsting bij katten.
Kortom, het is allemaal twee weken vervroegd.

Marimon kreeg ook aandrang, maar dan om de schoorsteen te vegen. Een karweitje dat ook bij de lente hoort, maar vervroegd uitgevoerd werd, omdat de schoorsteen niet meer trok. 

Geen wonder als zo'n klont de doorgang verspert.

Maar Marimon staat voor niets!

Dat is nu weer een nadeel van zo een zachte winter. Je kunt nooit lekker doorstoken, Jotulleke staat altijd afgeknepen te sudderen, waardoor je roetvorming en luchtvervuiling krijgt.

Andere voortekens van de aankomende lente zijn: kikkers, waarvoor ik, in de late avond terugkerend van mijn toneelavondje, moest slalommen op de landweggetjes.

De kipjes, die liggen te zonnen.

Léon, die hetzelfde doet, maart dan binnenhuis, de koukleum.

Boompjes snoeien doe je nooit alleen. Altijd nieuwsgierige toeschouwers. O ja, en Poulette is weer gaan leggen.