Een vrolijk lenteblogje

Het is momenteel heel gezellig op La Chapelle, sinds Marimon en ik ieder ons eigen potje koken, dat vervolgens natuurlijk niet op hetzelfde moment klaar is, waardoor we ook niet gelijktijdig eten. Marimon's 5 dagen dieet, voorafgaand aan zijn coloscopie, is n.l. vandaag ingegaan. Weer zo'n heisa ja, want de précancéreuse poliepen die vorig jaar zijn verwijderd, zouden weer aangegroeid kunnen zijn. Beter even controleren.

De lente is nu echt uitgebroken en ik ben helemaal blij.
In de morgen al voor 9 uur op pad voor een vroege fietstocht, want dan ruikt het nog zo lekker allemaal.
Op de terugweg is het boodschappentijd in ons dorpje. We hebben slechts een slager met alimentation, waaronder wat groente en fruit, en een bakker. Ook nog een kapper en sinds kort een hondentoiletteuse. En nog een postkantoor, een garage en een Mairie. Niet veel, maar toch genoeg om een soort drukte te veroorzaken en veel mensen te zien die je ergens van kent. Dat moet ook haast wel, want we zijn overal lid van en zij ook, dus je komt elkaar overal tegen. Bij het klaverjassen in de Salle des Fêtes, bij de Portugal club of de Espérance groep waar we volgende maand zuurkool gaan eten en anders wel bij de gym, de kapper of de garage. Oh en er is ook nog een Brocante...Niet Louis, maar wel een hele aardige dame wiens naam ik nog niet ken.
Het fijne van Franrijk is, dat iedere keer dat je elkaar tegen komt, je weer verrast doet en elkaar omhelst en kust alsof je elkaar jaren niet gezien hebt.

Anemoontje lentekroontje, toon mij je hartje,  doe niet zo bleu.

Ik was niet verlegen, kou hield mij tegen, ik wachtte op een zonnestraal.

Nou, die heb je vandaag. Heerlijk in de zon (apart) zitten eten en onkruidjes getrokken, die harder groeien dan de geplante planten, en een 5dagen menuutje zitten maken, voor mij alleen. Met veel aubergines, die Marimon sopperig vindt met een hard vel. Net of die oesters van hem niet sopperig zijn, met een nog veel harder vel!!

Léon houdt de wacht bij het kattenkruid, dat eens weg mocht lopen.

De kipjes gaan uitstekend, de afgehakte teen is weer aangegroeid. Ze leggen netjes iedere dag een ei, behalve één, die legt altijd een omelet, wat een hoop smurrie geeft. Zij willen niet zeggen wie van hen dat doet, want ze zijn veel te gek op de dooier.

Ich möcht ich wär ein Huhn, ich hät nicht viel zu tun,
Ich legte morgens mal ein Ei und Mittags wär ich frei..