Lang geleden, en aan onze landerige houding te zien net zulk weer als nu en mogelijk waren we de avond er voor een beetje doorgezakt, Hennie en ik. Max een jaar of 6 en Vanessa en André 2. Zo'n heerlijk Lange Kerkstraat tafreeltje tegen het einde van de jaren 70.
44 jaar geleden. De Samson ligt op tafel, naast de asbak. Dat deden we toen nog, ook waar de kinderen bij waren. We hadden geen riemen in de auto en geen kinderzitjes. Nou, voor Vanessa hadden we een stoeltje waar ze niet in wilde, ze heeft de hele weg naar Coullioure gekrijst. Maar goed, ze leven nog, we hebben geluk gehad. De kleintjes zijn veertigers nu en Max wordt morgen 50. Over mijn leeftijd zullen we het maar niet hebben en Hennie is niet meer, kanker helpt geen kinderzitje tegen.
April 2023 inmiddels en nog steeds stinkweer. Nooit zo weinig in de tuin gedaan op deze datum. Maar de knoflook is geplant en komt op, voor de uien is het nog te nat zegt Thérèse. De narcissen bloeien met volle teugen en verwelken ook al weer door al die nattigheid. De theatervoorstellingen zijn geweest, 3 voorstellingen, 600 bezoekers. Monsieur le Cocq leeft nog steeds in afwachting van mooi weer en de komst van jong leven in de ren. De acte de naissance is aangekomen uit Zaanstad en aangetekend op weg naar de Sécu.
Alles gaat goed, maandag is de lente daar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten