Kersenpluk

Weer een week van zon en droogte. Het enige wat ik nog in de tuin doe is pappen en nathouden, voor andere dingen is geen tijd. Niet leuk, want het zou planttijd moeten zijn, met sappige nachtelijke buitjes. Toch heb ik, tegen beter weten in, gister de slaatjes van Roger geplant en ook sperziebonen waarover bekend is dat zij zeer dorstig zijn. De boeren, die hoewel ze bekend staan als eeuwige klagers, hebben het voordeel aan hun kant met hun trekkertjes met watertanks, die ze iedere dag uit het moeras volzuigen. O fortunates nimium,sua si bona norint sint agricolas! Maar wij gewone burgers krijgen straks een waterrekening van heb ik jou daar.

Maar wel gratis kersen!

Na een paar uurtjes kersenplukken, hadden we een reuzenemmer en een boodschappentas vol. We dachten onze kennissenkring hiermee een groot plezier te doen, maar na een rondgang en wat telefonades, bleek iedereen al te zwelgen in de kersen.Het is dan ook een uitzonderlijk rood fruitjaar. Water willen ze niet, daar gaan ze maar van rotten, zon en warmte des te liever.
Uiteindelijk hebben we de helft van onze oogst maar op de camping uitgedeeld. De andere helft ligt in schalen in de koelkast en in onze maag. En in de maagjes van de chickies. Ik had niet gedacht dat ze die zo lekker zouden vinden. Appels lusten ze niet en ook geen sla, hoewel dat zo goed voor ze zou zijn. Misschien worden ze aangetrokken door de kleur, de kleur van aardwormen.

Roger zoekt wat slaatjes voor me uit om te planten.


Roger en Ginette zijn volgend jaar 60 jaar getrouwd. Hij heeft altijd als boerenknecht gewerkt. Eerst bij zijn zus, later bij zijn schoonouders. Zijn vrouw werkte net zo hard mee op de boerderij. Betaald werden ze niet voor hun werk, ze kregen eten, onderdak en bewassing. Als ze naar het bal gingen moesten ze wat geld vragen voor de entree en een drankje. Zelfs toen ze al kinderen hadden had oma nog de hand op de knip en ging zij mee naar de markt om kleren te kopen voor haar dochter en kleindochters. Ze mocht de kleren wel zelf uitzoeken, dat nog wel. Maar het ergste was, dat nog de zus, nog de schoonouders, sociale lasten voor ze hadden betaald. Dat betekent, dat deze jaren niet meetellen voor het ouderdomspensioen, zodat ze maar een hele magere retraite hebben. Gelukkig hebben ze het huis geerfd en wonen dus gratis. Verder zijn ze bijna autonoom, met de moestuin en de kippen. Je krijgt er ook helemaal niet de indruk van armoede. Alles zit goed in de verf, is schoon en verzorgd. Ze eten 2 keer per dag soep van  de moestuin en vinden het heerlijk. Soep met brood en elke dag een ei, wat wil een mens nog meer.