Quid novi?

Dat het eindelijk geregend heeft vandaag. En dat mijn chickies voor het eerst spontaan op stok gingen( midden op de dag). Afgelopen nacht werd ik wakker van licht geruis, niet alleen woei het heel stevig, maar ook het langverwachte, heerlijk ruisen van een lichte regenbui, zo een die uren aan kan houden en in de gond penetreert, i.p.v. er af te lopen omdat de bui te hard is en de grond te droog. Mijn geluksgevoel werd wel een beetje verstoord door een gedachte aan de chickies, die de laatste keer dat ik ze zag, vlak voor het vallen van de nacht, buiten sliepen in een zelfgemaakt kuiltje in de, toen nog, zondoorstoofde grond. Ik zag ze al vliegen door de ren, niet op eigen kracht, maar opgetild en weer neergesmeten door een windvlaag. Het viel reuze mee. Toen ik vanmorgen, op het ergste voorbereid, in hek hok kwam, liepen ze vrolijk rond. Binnen!. Dit bewijst dat ze misschien wel dom zijn, maar toch voor hun welzijn opkomen. En vanmiddag zaten ze dus op stok, met hun drietjes tegen elkaar, een gezellig gezicht. Ik krijg steeds meer hoop dat ze het overleven.

Dit is het binnenhok, waar geen deur voor is naar de ren toe, zodat ze zo naar buiten kunnen( maar niet gaan). Het kippetrapje staat tegen het gezellige, warme, beschutte, met stro bedekte konijnenhok, waar de dames hun neus voor ophalen. Zie, de deur staat uitnodigend open en is  zelfs met carton gepavoiseerd om ieder tochtje buiten te sluiten. Maar ze weten ook wel, dat als ze eenmaal binnen zijn, het deurtje achter ze dichtknalt en ze voorlopig het daglicht niet meer zien. 


Ik trek mijn handen van ze af.


Tuinbonen.

Vanmiddag, tussen de buien door, tuinbonen geplukt. Hoewel ze bijna geen water hebben mogen ontvangen, want ik ben niet zo scheutig met mijn dure kraanwater, hebben we toch een enorme oogst. Voor het eerst dit jaar dus fèves bij het noenmaal en een kilo netto geplukt. Inmiddels uit hun bedjes gehaald, afgewogen, 5 minuten gekookt en straks, als ze goed afgekoeld zijn, invriezen in 5 porties van ieder 200 gram. 5 maaltjes. Er zitten er nog genoeg aan. Morgen maar weer een kilootje.