Tempo volant

De tijd vliegt. Mijn tijd vliegt. Onze tijd vliegt. En wij vliegen mee, waar naar toe, dat weten we maar al te goed. Niettemin sta ik mij de luxe toe veel tijd te verbeuzelen alsof er geen eind zou komen aan al de feestelijke dagen die ik in de schoot geworpen krijg. Maar ook doe ik wel eens wat nuttigs zoals: het voituurke een grand entretien bezorgen. Dat werd ook wel tijd, want 2004 was de laatste keer dat de olie ververst werd. Ik zou mij dankbaarder moeten tonen jegens mijn  Laila, want zij brengt mij al sinds 1998 zonder mankeren overal naar toe. Goed, als boetedoening zal ik haar raampjes wassen, vandaag nog. Ze mag niet helemaal in bad, want we hebben waterrestrictie wegens aanhoudende droogte.


Dezelfde dag nog, alsof het niet op kon met mijn goede wil , heb ik in het kader van de weduwencursus die Marimon mij af en toe geeft, les gekregen in belastingaangifte, iets waar ik allergisch voor ben, maar waar je als bonafide meedraaiend lid van de maatschappij, nu eenmaal niet onderuit komt.


Woensdag waren we op bezoek bij Roger en Ginette, een echtpaar van rond de 80, boerenknecht, nu nog steeds eigenlijk, ondersteund door een klein pensioentje, 8 uur naar bed, 5 uur op. 
Bijna helemaal gezond en bijna helemaal autonoom. Over hen later meer.


Donderdag vervolg op de impôt van dinsdag. Nu moest de boel vanaf het kladje overgezet op het invulformulier op internet. Ging voorgaande jaren altijd goed, maar omdat ze nu de procedure hadden vereenvoudigd, lukte het niet. Of het was omdat ik meekeek, want mijn haat tegen formulieren heeft de neiging zich te transformeren in het boze oog, waardoor niets meer klopt en alles in het honderd loopt. Ik heb mij dan ook maar even verwijderd, zodat Marimon in alle rust, zonder mijn storende negatieve inbreng, zijn licht over het vraagstuk kon laten schijnen.

Ik ben intussen maar even het kippenhok gaan schoonmaken en ja hoor, na een uurtje of wat, eureka! Ik wist dat hij er uit zou komen. Maar nu weet ik het nog niet.

Als de kijker goed kijkt, ziet hij iets in de boom. 

Vrijdag, zaterdag, zondag, theater in de parken in Bordeaux en het met vrienden en kennissen bouwen van een arena of openluchttheater op het terrein van een van hen. Na een paar dagen bouwen, een gezamelijke pick-nick in de tuin gevolgd door het eerste optreden op de kar in de arena. Olivier en Mélancolie vertelden verhalen.


















Marie en ik vertelden elkaar verhalen achter de coulissen. Kan ook roddelen geweest zijn.