La petite géante

We hebben haar eindelijk gezien, het reuzenmeisje. Toen we aankwamen sliep ze nog, ze had nog geen idee waar ze beland was. Nou, dat merkte ze snel genoeg. Zodra ze haar prachtige, lieve, misterieuze en toch kinderlijke ogen had geopend, zag ze een onafzienbare kleinemensen zee, waar in de voorste gelederen een geduw en getrek, gesis en gevloek gaande was, die je eerder zou verwachten bij een voedseluitdeel in een hongerend land, dan bij een vrolijk evenement als de ontwakening van een reuzenmeisje. Ja, ja, die Fransen doen altijd wel zo onderkoeld, superbeleefd, maar nu vielen ze toch behoorlijk door de mand. Het scheelde zelfs weinig, of een jonge moeder met kind op de arm, had een peut uitgedeeld als ze daartoe meer armslag had gehad. De peuter zelf hielp een handje mee door de tegenstander vol in de haardos te grijpen en eens flink te schudden. Marimon maakte als ras-reporter razendsnel een opname vol in het boze gelaat van de aanvalster, waar de ogen rood als 2 kooltjes vuur bijkans uit hun kassen rolden. De opname is helaas niet helemaal geslaagd, omdat het onderwerp bewoog. Boze mensen willen nooit eens stilstaan voor een foto. Al met al was het een aardige dag.