knoopsgatenelastiek

In het kader van een poging tot simplificatie van mijn leven, besloot ik te beginnen bij de kern van mijn bestaan: het boudoir. Dit minuscule kamertje met vele functies, volgeprakt met nutteloze voorwerpen, bijeengegaard en vastgehouden zonder doel, is bezig dicht te slibben. Het boudoir moet ontruimd, dat is zeker, maar je moet zoiets geleidelijk doen. Om te beginnen bijvoorbeeld met mijn moeder's naaidoos, kist, mand, hoe zal ik hem noemen, zo'n onhandig geval, zo'n harmonikading, zo'n sta in de weg waar niets in past. Klopt, want uiteindelijk bleek de hele inhoud in een schoenendoos te passen, met plenty ruimte over.

Tussen mijn moeder's relikwieën in de naaidoos, zat het volgende curieuze gebruiksvoorwerp:

Knoopsgatenelastiek met een knoopje aan de beide uiteinden. Wat moest daar aanhangen? Jarretels? Uitwasbaar badstoffen maandverband? Sokken? Wij weten het niet. 


Marimon stelde voor naar de plaatselijke mercerie( garen en bandwinkel) te gaan  en er nog anderhalve meter bij te bestellen. 
- Heeft U misschien nog anderhalve meter van dit spul? We komen net iets te kort.
-Hééft U dat niet?? Maar wat heeft U dan wél?

In een provisorisch doosje. 3 raderwieltjes voor het uitraderen van patronen. 3 maar liefst, kunnen er dus 2 van weg. Of eigenlijk allemaal, want rader ik nog wel eens wat? Nee, want stoffen zijn duur en moeilijk te vinden en merceriewaren zijn nog duurder en bovendien kost kleding uit les pays emergent, zoals China en India, geen cent meer, dus tja... Maar wat zien we daar ook nog? De onderkant van een stop-ei. Wat is nu weer een stop-ei? Een ei om mee te stoppen natuurlijk; Ja, vroeger stopte men nog sokken, van die hele grote knollen in mijn vader's zwarte werksokken. Daar was mijn moeder een meester in en ik kan het ook. Wel niet zo mooi als mijn moeder, dat niet. Maar het gebeurt een keer in de 5 jaar of zo dat ik een sok stop. En wel in mijn grijze gereformeerde kniekousen uit de HEMA. Die zijn heerlijk warm in de winter en echt alleen maar te krijgen in voornoemde winkel in het stadje T. Lang leve de Zwartekousenkerk!