Over poezen en feesten.

Het gaat wel tussen de poezen, maar dikke vrienden zijn het nog niet. Piep verdraagt ze, daar is alles mee gezegd. Ze heeft geen zin in flauwe spelletjes en laat dat goed merken ook. Haar etensbak is  heilig. Zelfs gaf ze vanmorgen Franky, zo heet hij inmiddels, vernoemd naar de enige zwarte( toen nog gewoon de neger genoemd) van het stadje T. , een tik op zijn hoofd omdat hij uit zijn eigen etensbak wilde eten waarin zij nu net zat te grazen. Het moet niet erger worden met die Pipeline.

Als ze geen zin heeft, altijd dus, keert ze demonstratief het publiek haar rug toe. Leon zoekt steeds weer contact.


Des avonds als wij ons ter bedde begeven, ontrolt zich een ingewikkelde logistiek. Pipeline kent haar rechten en daar zijn stipte tijden mee verbonden. Iets voor elven meldt zij zich voor het glas van de voordeur en beziet hoe de vlag er bij hangt. Voor ons is dit het teken dat er katjes geraapt moeten worden en dat de kattenbak de badkamer in moet, samen met de eten en drinkbakjes. Het hele spul de badkamer in zodat Piep vrije doorgang heeft naar de slaapkamer,nog altijd haar privé domein waar ze geboorterecht op heeft.


Een broek met bandjes onderaan is voor de drager niet handig. Voortdurend hangen er twee draakjes aan de pijpen.

Is hij niet prachtig?

Gisteravond even een optreden op een feestje. Wie schetst mijn verbazing toen bleek dat mijn outfit precies paste bij het tafelgerei.

Iereen dacht gelijk dat ik ingehuurd was als ceremonie meesteres.

Ik had n.l. wat turquoise dingetjes aangeschaft, geeft zo'n zomers gevoel. 

En verder: veel en harde regenbuien.