Jagers op zondagmorgen.

Graag maak ik des morgens voor de grote warmte uit, een fietstochtje. Het liefst fiets ik even naar het water, naar de Gironde. Het is daar n.l. zo lekker plat in het moeras. Je giert dan ook zo heerlijk naar beneden vanaf Pied Sec plage. Wij zitten  bijna boven op de heuvel. Het heet niet voor niets Pied Sec, hier heb je droge voeten, voordeel voor als straks de zeespiegel stijgt met het smelten van de ijskappen. Op zondagmorgen is het moeras echter niet zonder gevaar. Het wordt dan in beslag genomen door horden jagers, die allemaal langs de weg staan, blik strak gericht op het moeras, waar niets te zien valt. Geen konijntje, geen patrijs, geen wilde eend, zelfs geen reiger. Waar ze op wachten weet ik niet, het hele moeras is leeg. Alleen dit beestje lag daar langs de kant van de weg. Een ragondin, zo eentje die ook bij ons in de vijver zat.
Hij schijnt schadelijk te zijn voor de dijken, graaft tunnels en forten, net als de kinderen op het strand. In Nederland wordt er ook al jaren op gejaagd, maar men denkt daar nu dat het niets uitgehaald heeft, want des te meer je ervan doodmaakt, des te harder telen ze aan. Hier weten ze dat nog niet. Deze ragondin hebben ze niet geschoten denk ik, maar aangereden. Je ziet er veel liggen langs de kant van de weg. Fransen schieten alleen wat ze kunnen eten. De jagers in het moeras zijn van het rustigere soort. Als ze een drijfjacht houden op herten of wilde zwijnen gaat het er wel wilder toe. Met veel geblèr en hoorngeschal, opgejut door hun horde hysterisch blaffende honden lijkt het wel lijkt het wel of de poorten van een psychiatrische kliniek afdeling manische psychose-patiënten, zijn opengezet. Soms komen ze tot vlak aan ons hek. De kippen gelijk van de leg, de katten in paniek naar de kelder, wij zwaaiend met een witte vlag vanaf ons terras. Het lijkt verdraaid wel oorlog. 's Middags na de lunch is het erger, want dan hebben ze nog gedronken ook. 
Er valt helemaal niets tegen te ondernemen, want de jagerslobby heeft een hele sterke positie in de dorpen. niemand wil ze tegen zich in het harnas jagen. Ieder zijn pretje zullen we maar zeggen.
Wel zonde van dat lege moeras.