Pierrette in de pan

Toen buurman Tourtelot gister stelde dat Pierrette de misbruik van haar machtspositie met de dood moest bekopen omdat er geen verbetering te verwachten was en haar onderdanen nodeloos lijden bespaard moest worden, was ik dat geheel met hem eens. 
Er was aleen nog een detail waarover we het niet eens konden worden: Wie er doodt, wie er slacht en wie er eet.
Doden kan ik niet. Niet omdat ik te flauw ben, maar ik weet niet hoe het moet en ik wil geen geknoei in mijn hof.
Hij wilde wel doden, fluitje van een cent. Maar toen begon het onderhandelen over wie haar zou eten en dus ook panklaar maken.
Is voor hem ook in een handomdraai gedaan, daar ging het niet om, maar hij vond dat wij recht hadden op onze eigen kip. Ik had hem graag een gratis maaltijd gegund in ruil voor al die rompslomp van het plukken en bereiden, maar hij bleef op zijn standpunt. Je gaat niet andermans kippen op zitten eten, ze moesten eens denken dat we arm zijn. Voor je het weet heb je naam gemaakt als profiteur.
Goed, dan moest het maar. Heb je koeien, dan heb je moeien, zoals ze bij ons op het dorp zeiden.
En ik moet zeggen dat de hele ceremonie een geheel nieuwe en verrijkende ervaring voor Marimon en mij was, met veel aaah's en oooh's. Heel leerzaam. Volgende keer doen we het helemaal zelf.

Vanaf het moment dat buurman haar uit het hok pakte, op de kop hield en aan haar poten in de boom hing, heeft ze niet meer bewogen. Na het eerste prikje met het scherpe mesje was ze dood en liet hij haar lekker leegbloeden, terwijl haar zusters er als de kippen bij waren om haar bloed op te drinken. 

De rest van het werk is voor ons. In heet water dompelen en plukken maar.

Zo'n beest zit nog helemaal vol drollen.

Maar ook een kant en klaar ei!

Zelfs een heel nest!

De maag, waar de strootjes uitsteken. Wat zo'n beest niet allemaal eet. En nooit maagpijn of overgeven.

De eitjes in wording.

De inhoud van de maag. Allemaal stro!

Wat een prachtig stilleven. Je zou bijna in een God gaan geloven.

En die maagwand, keihard. Geen wonder dat zo'n beest alles kan verteren, tot schelpen toe.

Het eindresultaat. Ze was heel lekker.