Eindelijk is de herfst aangeland op Pied Sec plage. Vreemd gevoel weer schoenen aan te hebben en tegelijkertijd te constateren dat je niets hebt om aan te trekken. Wat droeg ik vorige winter dan?
Het regent en stormt al voor de derde dag. De kipjes zijn helemaal van slag en van de leg, voor zover ze dat al niet waren.Ik heb ze 2 hele dagen opgesloten in de binnenren. Heb ze legkastjes aangeboden in allerlei vorm. Ze willen niet.
En een bordje restauranteten uitgeloofd voor het eerste eitje.
Ik heb het opgegeven. Ze doen maar, die eigenwijze pluimvee-ettertjes. Ze rennen dus weer kakelend het hele erf rond en wij zijn op de legbatterij aangewezen.
Maandag: Secours Populaire. Steeds meer mensen komen om een voedselpakket. Noodgeval: De 20 jarige dochter van A., die een jaar geleden door haar half Arabische stiefvader de deur was uitgezet omdat ze zwanger was van een Arabier (schande), was zondagavond bij deze zelfde stiefvader (en haar moeder) aangekomen nadat zij, haar Arabische metgezel en haar 9 maanden oude kindje door haar schoonfamilie op straat was gezet. Ze hadden op de fiets, met een karretje er achter, de tocht vanaf Tours ondernomen (200km). Beter een stukje fietsen en op de kniëen voor moeder en stiefpapa, dan dakloos met een baby, vlak voor de herfst. Moeder A. en haar Stief, hadden ze binnengelaten gelukkig en kwamen nu voor een oplossing. Ik had de tranen in de ogen toen ik zag hoe de Stief kleertjes voor de baby uitzocht en zijn verse schoonzoon onder de arm nam om hem aan te kleden op de mannenafdeling. Ze hadden niets mee kunnen nemen op hun tocht. Het lijkt alweer bijna op oorlog. Het jonge gezin zal niet bij moeder en stief kunnen blijven, want zij hebben al 5 kinderen en geen geld.
Dinsdag: Hoera, naar de gym! Wat is dat leuk daar, zeg. Ik blijk er diverse mensen te kennen en diegenen die ik nog niet kende, zijn zo aardig en open. Het is een vrolijke, dolle boel. Alleen maar vrouwen natuurlijk weer. Waarom willen mannen zoiets niet?
Dus ik woon hier 5 jaar en wist dat er zulke leuke vrouwen om mij heen woonden. Foutje, beter opletten.
Na de gym, naar de Oto-Rhino-Larynx. De O.R.L.In mijn geval alleen voor de Oto. Ik ben n.l. akelig doof aan één oor en aan het andere ook een beetje. Ik zeg dan ook de hele dag: Comment? Quoi? Qui? Hoe dat zo? Wie is er dood? Qui est mort?
Ik ging informeren voor een greffe du tympan, trommelvliestransplantatie. Had ik gezien op internet.
De Oto docteur vond dat dit helemaal niet aan de orde was, u bent meer geholpen met een diabolo ( die prik je in je trommelvlies, dan krijg je een gaatje in je oor zodat er wat wind waait voor de luchtstroom. Dat moet zodat het hamertje op je tympan blijft kloppen. Ofzoiets. Goed, doet u die dan maar. Hij kijkt in mijn oor en begint er in te peuteren en aan iets te trekken. Nou, nou dacht ik nog, vorige keer ging het er niet zo wild aan toe bij het plaatsen van de diabolo. Au, kraak,scheur.. Heeft hij iets hards en wits tussen zijn pincet. Kijkt u eens wat ik hier heb! Zat aan uw trommelvlies geplakt en daaronder zat een gat! U moet geopereerd.
Gaan jullie dat dichtnaaien dan? vraag ik naief. Nee, dat kan niet, dat wordt een trommelvliestransplantatie. Bekent u nu maar dat u dat gat er vers ingetrokken heeft, want dat zat er eerst nog niet.
Maar ach, wat maakt het uit, nu ga ik de door mij gevraagde transplantatie toch nog krijgen. Eerst eens kijken of het niet spontaan dichtgroeit, dan kunnen ze er weer een gaatje in prikken voor de diabolo. Maar die kunnen ze nu toch in dat kant en klare gat zetten? Al met al ben ik nog steeds even doof. Maar ik heb niet meer het gevoel dat er iets zwaars in mijn oor zit.
Woensdag: Tussen de buien door beton storten voor een terrasje.
D.w.z. Marimon schept, maalt en stort. Ik haal hoog uit een emmertje water af en toe of zoek een kwijtgeraakt stukje gereedschap. Verder kijk ik blind van bewondering toe hoe Marimon dat hem allemaal weer even lapt.
Om 5 uur zal het vloertje klaar zijn. Morgen verder met foto's.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten