Quermesse, kermis

September betekent niet alleen spinnewebben en kortere dagen, maar ook het begin van een nieuw cultuurseizoen, waar wij gisteravond even aan mochten ruiken. Dit jaar niet zo spectaculaire als voorgaande jaren en ook geen gratis mosselen/frites, (waarschijnlijk wegens bezuinigingen, maar beter korten op frites dan op kunst), maar wel sfeervol en ook  spannend. 

De restauratie bestond uit stokbrood met heerlijke scherpe kaas, die je kon bestellen per centimeter. Wij namen ieder 30cm en een glas rode wijn, dit alles voor 7 euro.

Het terrein was ingericht als een kermis van voor de oorlog, met veel fantasie nagemaakte oude kramen. Soms wat cru in onze 2000 ogen. Wat te denken van deze opgezette vossenrace.

De deelnemers staan voor de tafel, op de plaats waar de foto is genomen, en draaien aan een wieltje dat verbonden is met de draad waaraan jouw vos vast zit. Ofwel het karretje waar de vos opzit.

Bijzonder leuk was het oude zwerverachtige vrouwtje dat rondliep tussen de bezoekers en dat niet alleen een oud vrouwtje leek, maar  het ook echt was.

Soms was het moeilijk te zeggen, want de zogenaamde kermisklanten zagen er ook echt zo uit. Maar er liepen ook, zoals op elk evenement, verscheidene echte daklozen tussendoor.
Je kon echt of namaak onderscheiden door de geur.

De kinderen hadden het niet zo op bovengenoemd vrouwtje, zij vonden haar een klein beetje eng, toch.

Later vonden we haar terug in een kamer van het bejaardenhuis, waar ze een tombola opluisterde door kunstjes te doen in ruil voor een gekocht lootje. Ze had 6 acts op haar repertoire: de Moon Moon van Michael Jackson. De excorsist. Een pirouette maken. Een man uit het publiek op de mond kussen. Een koprol. De 6de was ze vergeten.

Alle kermisklanten op een rijtje, niet van echt te onderscheiden.

Het is weer mooi geweest, de poesjes zijn nog buiten en de kippen moeten ook nog op slot. Met een tas vol folders vertrekken de 'adepts' naar hun nachthok in de donkere diepe campagne.