Nu zijn de kipjes dus bevrijd van hun tiran, maar als we soms dachten dat we hierbij uit de problemen waren, dan hebben we het mis. Het is als met de Kopkleppers van heer Ollie, of met de Lybiërs na Khadaffi, de eerste dagen waren ze totaal de kluts kwijt. Ik dacht eerst dat de aanblik van hun ondersteboven aan een tak hangende leider een mentale schok had veroorzaakt, dat ze haar zelfs misten... Misschien ook wel, je weet niet hoe ontwikkeld hun zieltje is, maar ik denk eerder dat je hun onzekere, anarchistische gedrag moet zoeken in het ontberen van een leider, hoe onsympathiek ook. Het heeft 3 nachten geduurd voor ze weer gewoon in hun eigen slaaphokje de nacht doorbrachten. Ik vond ze in donker op de meest gekke plaatsen, helemaal verscholen onder de hokken, bang voor de nacht. Overdag liep de overgebleven witte (Poulette) maar te piepen en te tokken.
Het bruintje, dat het meest belaagd werd, knapte zienderogen op en de zwarte (Amarette) begon uit te breken. Dat was met mijn vorig setje ook al zo, de zwarte was altijd op pad. De witte (Poulette) was vandaag boven op de ren gevlogen en zat daar lustig te kakelen. Het bruintje (Bernadette) vliegt voor het eerst tegen me op als ik met sla aan kom, net als de vorige bruine. Ze zien mij nu allemaal als hun haan en zakken voor mij in bidhouding door hun poten zodat ik ze kan aaien. Wat zij weer beleven als een bevruchting. Zo heeft ieder zijn lolletje.
Kortom, de verhoudingen zijn in beweging, ieder moet zijn rechtmatig plaatsje nog vinden, maar de sfeer is wel aangenamer in het kippenhok. Maar nog steeds legt niemand een eitje voor mij!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten