Leve de koning!

Het is gebeurd, het overstapje is gemaakt. Ik ben erg benieuwd naar de schandalen en schandaaltjes die onze verse jonge koning zal doen ontketenen tijdens zijn carrière en ook hoe lang hij het vol gaat houden, want veel zin heeft hij er niet in als ik het zo bekijk.

Maxima wel, zij zal de boel wel bij elkaar houden en over een jaar of tien is de kleine Amalia volwassen en kan zij het weer van haar vader overnemen, want de meisjes doen het toch beter.

Dit is trouwens al de derde troonwisseling die ik meemaak in mijn leventje. De eerste niet zo bewust, want toen was ik pas zes maanden, maar later op de middelbare school heb ik het gebeuren verplicht met de klas in de bioscoop gezien, . Bij die gelegenheid zag ik hoe het gebit van Wilhelmina naar beneden viel toen zij riep: 'Leve de Koningin!'. Ik merkte dit nogal luid op in de bioscoop, wat mij op strafregels kwam te staan. Ik vond het niet zo erg om strafregels te schrijven, maar wel dat de leraar het ontkende, terwijl je het heel goed kunt zien op de film. Maar die dingen waren vroeger nog taboe.

Niet dat ik zo koningsgezind ben, maar Wim-Alex lijkt mij wel een relaxte knaap. Ik herinner mij goed dat hij als klein jongetje een fotograaf een schop tegen zijn scheenbeen gaf. Dat getuigt van een opstandige geest, vind ik. Hij was een beetje moeilijk opvoedbaar, en dat is voor een koning wel een aardige eigenschap.

Nou mensen in Nederland, geniet er maar lekker van. Zo'n koningshuis is heel nuttig als bindende factor voor een volk en je hebt er veel vermaak aan. Dus niet zeuren als de rekening ietwat hoog oploopt. Iedere hobby kost nu eenmaal geld.

Samir uit de spalk.

Wij troffen het bij de veto vanmorgen, want 'de makkelijke' had dienst. Spalk is er af! Nog wel een verbandje, omdat er nog twee wonden open zijn. Dat heelt ook niet onder zo'n spalk. 
Samir heeft nog niet ontdekt dat hij met vier poten lopen kan, hij houdt nog steeds een poot als een ballerina in de lucht. Als hij staat, zet hij wel zijn voet op de grond. De rest zal nog wel komen.

Wij moeten hem wel heel erg in de gaten houden, want we waren nog niet koud terug van de véto of hij wilde al, samen met Léon, de buurkat te lijf, die zich onder mijn auto verschanst had en die ik verdenk van Samir's letsel, in ieder geval dat van 14 dagen geleden. Iedere dag komt hij kijken, of ik hem nu met een bezem verjaag, hij blijft komen. Ik heb hem onder protest onder de auto vandaan moeten trekken en binnen zetten voor Léon en ik de achtervolging op Moustache konden inzetten. 
De hele verdere dag heeft Samir op het erf rondgerend. Nu ligt hij, verzadigd na zijn maaltijd, eindelijk op bed te slapen.

Léon hangt ondertussen de held uit. Zit te piepen hoog in de boom. Maar ik haal hem er niet uit. Hij zorgt maar dat hij beneden komt.

 

Wat hem nog gelukt is ook.

Marimon gaat met zijn koor zingen bij een bruiloft in Andernos.

Ik heb de thuiswacht, waak over poezen en kippen en wacht op de eerste gasten van het seizoen, die net belden vanuit Mirambeau.
Zij gaan het niet treffen met het weer. Precies deze week gaat het niet bijzonder mooi zijn. Wel zon af en toe gelukkig. Heb de verwarming in het huisje vanmorgen al hoog voor ze opgedraaid. Het is er nu 21 graden binnen, buiten 12.Wel veel mooie bloemen gelukkig.

Zonneschermen neer op Pied Sec plage

Het is 27 graden op Pied Sec plage, de zonneschermen zijn neer. Voor het eerst dit seizoen. 

De poezen liggen lui verspreid over het voorterras, in afwachting van de verstrekking van hun rechtmatige maaltijd.

Alle poezen? Ja, want Samir mag zich sinds een paar dagen vrij over het terrein bewegen, door ons, zonder zijn medeweten, in de gaten gehouden. Als hij ergens in slaap valt, pakken wij hem op en leggen hem binnen, want een slapende poes vraagt om moeilijkheden.

Hij is dolblij, rent het terrein over, ruikt en snuffelt overal aan, jaagt met zichtbaar plezier de kippen op, kortom, is weer net zo stout als vroeger. Als we hem voor donker binnenhalen, valt hij als een blok in slaap. Tussen de middag heb ik hem zelf binnengehaald voor een tukje, want hij wenst geen tijd te verliezen aan vermoeidheid, terwijl dat ingebonden been, best vermoeiend is om mee te slepen. Léon coachte hem de eerste dagen, maar vandaag niet meer. Laat hij het zelf maar uitzoeken, denkt hij. Veel te vermoeiend die ADHD poes.

Samen in het bidet kan ook nog wel.


En verder niets dan schoonheid op Pied Sec plage.

De lijsterbes komt in knop.

Gebroken hartje, dat verdrongen wordt door een nieuwkomer, waarvan ik de naam niet weet.

Rondom het vijvertje, waar minimaal 35 salamanders in zitten, zo telde ik tijdens het schoonmaken.

Samir telt de salamanders ook even na.

Samen met zijn broer kipjes pesten, zooo leuk.., dat had hij nu het meest gemist.

Alles groeit, alles bloeit. Pied Sec plage is nog nooit zo mooi geweest.

Morgen koelt het af, voor een weekje.

Nog drie nakomertjes:

De tuinbonen, die er prachtig bijstaan. Helaas heb ik de mieren niet voor kunnen zijn, hoewel ik de bonen al in november gelegd heb. Spuiten met zwarte zeep is het enige dat helpt.

De aardbeien bloeien.

De peterselie ook, maar dat is de bedoeling niet.

Marimon is jarig, hieperdepiep.

Marimon is jarig en dat vieren wij met petits fours en een nieuwe onderbroek.

Je moet Marimon wel op zijn kop houden wil je de tekst kunnen lezen.

Ik had helaas geen cadeautje voor Marimon, want ik weet niet meer wat ik voor hem kopen moet, hij heeft alles al.
Ik kreeg daarentegen wel veel cadeautjes van hem voor mijn verjaardag, maar ik heb alles nog niet.

A midi zijn wij gaan eten bij Lisou. Haar eet, drink, en slaaptent, ligt hier vlakbij, op 10km. afstand. Zij was de eerste met wie wij  kennis maakten 7 jaar geleden, want wij hebben in een van haar gammele bedden geslapen toen wij hier in de omgeving op huizenjacht waren.Toch waren wij er jaren niet geweest. 

Wij herkenden haar nauwelijks, zo was zij (ten goede), veranderd.
Vroeger was zij nogal dik en slonzig, haar vettige haar was niet schoner dan haar hotelkamers. Nu, was zij veel slanker, netjes en met fijne penseelstreken opgemaakt. Zij straalde ook zelfvertrouwen uit. Dat mag zij ook wel hebben. Tenslotte heeft zij zich vanuit een straatarm gezin (dat weet ik van iemand die haar kent uit haar geboortedorp), opgewerkt tot hotel-café-restauranthouder met succes. Helemaal in haar eentje, want haar man werkt in Spanje en bemoeit zich niet met haar zaakje.

Dit hebben we gegeten. Was heerlijk.

Dit is haar buffet, met de foto van haar zoon, die kok is op een onderzeeër. Zij is geweldig trots op hem, en terecht.

Zijn onderscheidingen hangen aan de muur in de eetzaal.

Haar drankenbuffet.

Wij hebben gegeten: een entrée (rauwe ham met meloen)
Côtes d'Angneau met bijbehoren, zie foto
Kaas en een toet (appeltaart)

kannetje wijn erbij en koffie toe, voor 26 euro (samen).

Lisou zal niet rijk worden, maar ze is wel nog altijd open, waar velen hun deuren al hebben moeten sluiten wegens crisis of overconcurrentie, en er zitten altijd mensen te eten of te drinken. 

Wij kunnen stellen dat Lisou geslaagd is in het leven.

De bloedende jongen onder het zeil.

Wat zal dat knulletje een angsten uitgestaan hebben terwijl hij lag leeg te bloeden onder het zeil. Hoe lang heeft hij daar gelegen? Een dag en een nacht? Twee dagen en twee nachten? Lang genoeg om de consequenties van zijn daden te overzien. Lang genoeg om zijn boosheid te laten afkoelen. Lang genoeg om over de nabije toekomst te denken. Lang genoeg om spijt te hebben. Lang genoeg om bang te zijn. Bang om dood te bloeden, daar, helemaal alleen. Hopend misschien, om dood te bloeden. Alles beter dan in handen vallen van de bloedhonden, die nu overal om hem heen zijn, die hem gaan ondervragen, martelen, lynchen. God of Allah, laat mij alstublieft doodbloeden. 

Wat drijft zo'n joch. Is het door eenzaamheid gekweekte haat, door godsdienst gestimuleerde heldhaftigheid, door allerlei media vertekend werkelijkheidsbeeld? Een melange van dit alles bestrooid met wat aangeboren gekte misschien? Wij weten het niet. Ons inlevingsvermogen gaat zover niet. Weet hij het zelf? Wat gaat hij de recherche vertellen als hij weer opgelapt is tot denk en-spreekniveau? Zal hij überhaupt zijn mond nog open doen? 

Het is eng dat er dit soort mensen rondlopen, tussen ons zijn, want hun omgeving merkt meestal niets aan ze. Letten wij niet goed op? Er lijken er ook steeds meer van te zijn. 
Hoe worden ze gekweekt? Welk fenomeen ligt hier aan ten gronslag? Wat kunnen wij doen om dit soort jongens (want het zijn bijna altijd jongens), uit de massa te lichten, ze op andere paden te brengen, ze te stoppen, te redden, hun toekomstige slachtoffers te beschermen? Daar zouden wij eens diep over moeten nadenken.

Samir en Léon in de wei.

Aangezien ik in verband met mijn bowel movement, mij niet verder dan 20 meter van een toilet kan verwijderen, heb ik de tijd kunnen nemen om Samir naar behoren uit te laten.

Het kostte enige moeite om hem naar buiten te krijgen. Na de verrassingsaanval van afgelopen zondag, is het vertrouwen geschaad. Maar wij wachten geduldig.

Verder gaat hij niet, ik zal hem in het gras moeten zetten.

Op schoot vindt hij toch veiliger.

Na een poosje wil hij toch het gras weer proberen.

Sluipend weliswaar, maar geholpen door Léon's aanwezigheid krijgt hij zoetjesaan wat meer zelfvertrouwen.

Léon is zo'n dot, met veel geduld probeert hij Samir te animeren en lokt hem met mauwtjes en kreetjes steeds verder de wei in.

Léon stoeit voorzichtig met zijn kapotte broertje. Als Samir bij hem een gevecht probeert uit te lokken, houdt hij hem zachtjes af.

Hij poert in een muizen of ander knaagdierenhol.

Hij gaat er zelfs voor staan.

En overal aan snuffelen.

Na afloop van het uitje doodmoe hun buitenroes uitslapen.
Missie geslaagd.