Samir en Léon in de wei.

Aangezien ik in verband met mijn bowel movement, mij niet verder dan 20 meter van een toilet kan verwijderen, heb ik de tijd kunnen nemen om Samir naar behoren uit te laten.

Het kostte enige moeite om hem naar buiten te krijgen. Na de verrassingsaanval van afgelopen zondag, is het vertrouwen geschaad. Maar wij wachten geduldig.

Verder gaat hij niet, ik zal hem in het gras moeten zetten.

Op schoot vindt hij toch veiliger.

Na een poosje wil hij toch het gras weer proberen.

Sluipend weliswaar, maar geholpen door Léon's aanwezigheid krijgt hij zoetjesaan wat meer zelfvertrouwen.

Léon is zo'n dot, met veel geduld probeert hij Samir te animeren en lokt hem met mauwtjes en kreetjes steeds verder de wei in.

Léon stoeit voorzichtig met zijn kapotte broertje. Als Samir bij hem een gevecht probeert uit te lokken, houdt hij hem zachtjes af.

Hij poert in een muizen of ander knaagdierenhol.

Hij gaat er zelfs voor staan.

En overal aan snuffelen.

Na afloop van het uitje doodmoe hun buitenroes uitslapen.
Missie geslaagd.