Geen klanten, wel wespen.

Het gaat goed op Pied Sec plage. Het is 25 graden met een stralende zon. Samir is weer op de klavers, pootje lekt niet meer, is vrolijk als voorheen, loopt zelfs een beetje aan de lijn, d.w.z.,  hij loopt met mij aan de lijn. Erg moeilijk soms om zijn gangen te volgen, maar hij knapt er wel van op, wordt er levendiger van.

Hij heeft ook een praktische manier gevonden om zijn brokjes te eten, daar is hij wel een tijdje zoet mee.

Hij zou ook gewoon door het openstaande deurtje aan de voorkant kunnen gaan. Of uit het bakje in de hal eten, zoals iedereen.



Mijn arm is iedere dag beter, de blauwe plek wordt kleiner en paarser.

Ik werk in mijn paradijsje en speel voor God. Jij mag blijven leven en jij gaat er uit. Groot hoefblad, prachtig. Maar het woekert zo.

Marimon maakt de gîte in orde. Hij heeft nog 10 dagen.

Marimon houdt van een deadline, anders komt hij niet vooruit.

Ik kan juist niet tegen werkstress, maar werk gestaag, iedere dag wat. Vandaag is mijn tuingereedschap aan de beurt zo te zien.

Dan zitten we nog met een klein dilemma. De man van de Proxi, de enige winkel in het dorp, heeft zojuist zijn nood bij ons geklaagd. Hij krijgt geen klanten, wat hij ook doet. Dat hadden wij hem van te voren wel kunnen vertellen, veel te duur zo'n buurtwinkel en niet genoeg aanbod. Niettemin willen wij allemaal wel zo'n winkeltje in de buurt voor de vergeten boodschappen. En voor de gezelligheid. Marimon had hem aangeraden om in pizza's te gaan doen en net nu hij die had, verscheen er een rijdende snackkar op het plein. Hij was in zak en as en dat was hem aan te zien. Ongeschoren met een vies voorschoot slofte hij door zijn winkel. Zijn woede richtte zich, behalve op de afwezige klanten, op de mairie, de burgemeester, de wethouders. Want zij verhuren hem die winkel met woonruimte, voor 1000 euro in de maand en als het dan nog wat was.. Hij heeft ons een rondleiding gegeven en inderdaad, de woonruimte lijkt meer op een hol. Alles schimmelt, lekt en stinkt. Maar dat laatste kan ook wel gekomen zijn door de kattendrol op de badkamervloer, de vuile W.C. en de stapel vuil wasgoed op de grond voor de wasmachine. Maar, ik vind wel dat de huur veel te hoog is, en dat de gemeente hem er eigenlijk gratis in zou moeten laten om het dorp wat op te krikken. Dus beloofde ik hem een brief aan de mairie te schrijven. Mag ik die dan hier op de winkelruit hangen? Dan zien anderen dat ik niet alleen sta.
Tja, ik hoor nu dat hij met alle instanties in de clinch ligt. Moet ik mij in zo'n wespennest steken? Eerst even met Dries (de enige Hollander hier) in conclaaf. Die weet altijd alle ins en outs van het dorpsleven hier. Over wespe(n)nest gesproken: wij hebben er een in de goot van de gîte, aan de kant waar we niet bij kunnen. Wat nu weer gedaan? Op Pied Sec plage is het altijd wat.