Volle en hete terrassen.

Hoewel de hele wereld op vakantie is, en ik mijn blog dus voor Jan Doedel zit te schrijven, moet ik toch even kwijt hoe heerlijk het hier is. Wij gaan weer eens niet naar al die evenementen die ons afgelopen winter, toen ze aangekondigd werden, zo leuk leken.
Middeleeuwse dagen, kilometerslange rommelmarkten, koekhappen, speurtochten, fietstochten, bootje varen.
Laat ons maar lekker thuis, genieten van de kleine wonderen om ons heen, zoals: een zakje wilde bloemenzaad, waar voor het eerst in mijn tuinbestaan ook werkelijk de prachtigste wilde bloemen uitkwamen en geen woekerend onkruid dat je de eerste tien jaar niet meer weg krijgt.

De nieuwe kipjes, die ik uit een uitlooplegbatterij gehaald heb, waar ze eens per jaar alle kippen van vorig seizoen eruit gooien.
Drie euro per stuk mag je ze hebben. De meesten kopen ze voor de braadpan, bij ons mogen ze nog een paar jaar genieten (maar dàn zijn ze de klos, ha ha...) Ik heb ze nu voor de derde dag en het ziet er naar uit dat het goed gaat. Voor het eerst vandaag trekken ze samen op en zijn er geen botsingen.

Alleen de kleine bruine heeft zich door de schermutselingen van de eerste dag laten afschrikken en ligt meestal in haar eentje voor het hok. Misschien moet zij nog een dagje bijkomen. Of ze is ziek.

Marimon heeft tussen en tijdens deze schoonheden weer een boekenkastje in elkaar getoverd. De laatste net naar boven gesjouwd, waar het verder mag drogen. Morgen de albums er in.

Wij hebben helemaal geen tijd dus om feestelijkheden te bezoeken. Van de winter hebben we weer spijt. 

Wij willen 's zomers niet op een terras zitten. Zo heet en zo vol.
Wij willen 's winters op een terras zitten, als het koud is, of steeds maar regent. Het is dàn dat wij een vol en heet terras willen!