Stoelarrest en het verdwenen bier.

Dit was de week van de dreigende luchten en de buien die niet vielen. Het was ook de week van de gezondheidszorg.

Maandag werd bij Marimon een kyste uit zijn knieholte verwijderd, alles ging aanvankelijk goed, maar na een paar dagen begon het been toch angstaanjagend te zwellen. Zaterdag trok de wijkzuster aan de bel en moesten er maatregelen genomen worden, want het gevaar voor trombose was niet denkbeeldig en als je dat hebt dan zijn de rapen gaar. Dus een extra spuit en steunkousen.
STEUNKOUSEN!! Lagen we twee dagen geleden niet krom van de lach om een oudere vrouw op een racefiets, met fietsbroek en bruine steunkousen aan? Gelukkig zijn deze dun en zwart. 
Zo chic hadden we ze in Nederland niet.


Het was ook geen wonder dat het niet goed ging, want stilzitten ho maar.

Sinds gister is stoelarrest met de voeten omhoog geboden.

Vanmiddag mocht hij even los om het middagmaal op de dorpsweide te nuttigen.

Ik heb weer een heleboel geleerd van deze medische week. Bijvoorbeeld, dat het wel lijkt of Frankrijk vol met pharmacies zit, als je afgaat op de groene flikkerende kruizen in ieder minuscule dorpje, maar zaterdagmiddag heb ik toch heel wat ritjes moeten maken naar boven en beneden van links naar rechts. Passais 4 km. zuidwaarts, gesloten. Teilleul 10 km. westwaarts zou weekenddienst hebben, maar bleek vanaf 1 juni gesloten op zaterdagmiddag. Barenton 9 km naar het noord-westen, ook dicht. Domfront, 10 km. naar het oosten, had er wel drie!, waarvan een open. Eindelijk beet, maar ik moest weer terug naar huis omdat de juffrouw Marimon's been persoonlijk wilde opmeten.
Stel dat je een stervende thuis hebt liggen! 

En ik heb geleerd dat steunkousen tegenwoordig heel chic zijn. Te krijgen in alle (bedekte) tinten die je maar bedenken kunt. Met een voetje er aan zelfs. Niemand die het ziet, onze eigen huisarts bleek ze aan te hebben (wat ik niet vond passen, want een huisarts hoort zelf geen mankementen te hebben). Zacht grijze, en zo fijn van structuur dat het wel een damespanty leek. De prijs was er dan ook naar.
De vrouw op de racefiets had misschien de verkeerde pharmacie, of ze was buitenlandse, of ze had geen centen.. 
Nooit lachen om een ander. Het keert zich tegen je.

Dan hadden we hier vanmiddag ook nog het raadsel van het verdwenen bier. Gisteravond zette ik een paar bakjes bier neer voor het slakkenleger. Vanmorgen controleerde ik de bakjes en telde de verzopen slakken. Naast de ontluikende Dahlia dreef een dikke slak in het nog volle bakje. Een slak heeft blijkbaar niet veel nodig om voorover te vallen. Een paar uur later kwam ik er weer langs en het bakje was leeg. De slak lag 20 cm verderop dood te zijn. Hamvraag: wie dronk het bakje leeg? Er lopen 4 kandidaten op het erf. Twee poezen en twee kippen. Kippen drinken nooit zo veel achter elkaar, bovendien liepen ze recht. Poesje Samir heeft steeds op schoot bij Marimon in zijn arreststoel gelegen. Blijft er eentje over.

Léon heeft nog langdurig zijn roes liggen uitslapen.