Jarnac voor de naderende oude dag

Omdat, zoals ieder jaar, de januariblues toesloeg, begonnen wij te fantaseren over ergens anders geeft niet waar, als het maar minder somber zou zijn. Ik prikte een plaats op de kaart, een haalbare.
We gaan in een stadje wonen, weg uit deze modderpoel zonder middenstand of café-dansant. Wij zijn het zat, dat eeuwige uitzicht op die grauwe Gironde. Een stadje waar het bruist willen wij!

Jarnac aan de Charente, tussen Cognac en Angoulême, nog geen uur rijden.

Kijk eens hoe bruisend!!  En hartstikke koud.

Maar toch een leuk stadje. Met een heuse rivier, nu driedubbeldik, en café's voor het uitzoeken. Wij kozen het eerste het beste, want ik moest nodig plassen. Helaas geen P.M.U.café, waar je kunt gokken op de paardenrennen, maar wel gezellig. Het Theatercafé, al honderd jaar in de familie, waar helaas het theater van afgevallen was. Er zat nu een makelaar in. 

Overal water en cognacstokerijen. Zie achter mijn hoofd de echte Courvoisier.

En een echt station, waar nog een paar treinen per dag vertrekken en aankomen.
Dat is genoeg. Als je maar weet dat je in geval van plotseling opkomende somberheid vertekken kan, geeft niet waar naar toe.

Alweer stookketels op de achtergrond. De plaats is vergeven van de cognac. Het lijkt me geen arm stadje, in het centrum was nauwelijks leegstand. Wel veel van die ouderwetse winkeltjes, die standhouden omdat het pand al jaren in de familie zit en al lang afbetaald is. De café-eigenaar was ook vrij oud, zijn grootvader was de tent begonnen, toen het nog een echt théatercafé was. Hij liet me trots de uitvergrote foto aan de wand zien. Al 100 jaar madame. Na hem zal er wel geen nazaat meer in komen.

Aan de buitenrand van de plaats, enorme rijkdom. Kastelen met ommuurde parken en een overlopende stroom onderin de tuin. 
Weer achter die rijke rand, het achterland met armoedige gehuchtjes en woonwagenkampen. De werkloze wijnarbeiders?

Is het wat om de oude dag te slijten? Marimon vond van wel, temeer omdat er een overdekte markt was, ook open op zondagmorgen.

De poezen hadden inmiddels de chaise longue gesloopt. Ze wonen nu tussen de veren.