Léon onze meesterpeuteraar, had kans gezien een gat in de onderkant van de chaise longue te peuteren, waardoor eerst ons slanke A.D.H.D. katertje zich een weg naar binnen groef, gevolgd door zijn dikke broer. Sindsdien is de opening naar de ingewanden een geliefd spelletje geworden, zeer ten koste van de stoel. Toen ik van de week brokjes schuimrubber tegen begon te komen vond ik dat de maat vol was en dat er maatregelen genomen moesten worden. Qui bisogna prendere provedimenti! zoals mijn Italiaanse schoonvader altijd zei in noodgevallen.
Ik pakte voortvarend naald en draad, knipte een geschikt lapje en begon te naaien. Dat viel echter nog niet mee en zoals altijd, nam Marimon het van mij over. Dat is goed, want hij is handiger en heeft meer geduld.
- Ik had toch zo'n kromme naald, waar is die gebleven?
-Jij had geen kromme naald, ik had een kromme naald.
-Ik had ook een kromme naald.
-Dat was dan voor mijn tijd, waar heb je die dan voor gebruikt?
Lange pauze, gekraak van hersens.
- Om biezen matten in elkaar te naaien toen ik verhuisde naar Muiderberg.
- Maar dat was in 1980, we zitten nu in 2013!
Het is nog maar 30 jaar geleden dat Marimon een kromme naald had, waar zou die toch gebleven zijn?
Nu moeten we de hele middag hier blijven zitten om de bank te bewaken om steeds weer te zeggen: Samir hier!! Maar de lol is er af sinds het gat dicht is, ze proberen het niet eens meer. Is hun geraden ook!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten