Kijk, Marimon heeft een nieuwe levensinvulling gevonden. Waarschijnlijk gedreven door tijdelijke drukte van het gezinsleven  vorige week toen een delegatie kinderen en kleinkinderen op bezoek was, is het idee tot hem gekomen de kelder bewoonbaar te maken. En met welk resultaat! De ruimte die we hier zien is een deel van de kelder dat we buanderie noemen. Daar staat de wasmachine, de vriezer en een extra ijskast. En verder een immense zooi overtollig keukengerei, dat je alleen nodig hebt als je kookt voor 25 man, hetgeen 1 keer is voorgekomen, en wel op Marimon's jaardag in april.
Maar omdat we het nu eenmaal hebben, kunnen we het beter in het zicht zetten i.p.v. in dozen ingepakt in kasten verstopt, want dan ben je vergeten dat je het had en koop je weer opnieuw een vleesmolen of een krokettenstomer. 

Dit is een deel van de normaal rondslingerende zooi.

Dit is de nuttige kant, met wasbak en de nodige machines. Niet die la, want die hoort in het gele kastje en moest ik nog uitzoeken. Zat vol met overdedatum medicamenten, terwijl wij nooit wat nemen, tenzij half dood. Vandaar dat ze over de datum waren.


Het gele kastje stond eerst aan de garage-kant, die niet gebruikt wordt als zodanig, doch als werk en opslagplaats. Hierin lagen schoenen, speelgoed en medicijnen. Geen combinatie eigenlijk.
Van dit al heb ik een derde weggegooid en de rest verdeeld over het resterende huis. Mijn overgebleven schoenen staan in het boudoir, waar ze wachten op een decent plaatsje, nu liggen ze nog op de vloer. Dus we zijn er nog niet.

De deuren komen uit de salon, als afscheiding naar het halletje, maar die hebben we er gelijk uitgesloopt, want veel te lastig al die deuren in een kleine ruimte. Ze stonden dus al die tijd in de vochtige wijnkelder achterin, niet echt goed voor hout. Nu hebben ze weer een bestemming gevonden, want de buanderie lijkt er bewoonbaar door, begint zelfs op een echte zomerkeuken te lijken. In de rommelhoek bij de waterboiler, heeft Marimon vanmiddag kastjes getimmerd, ofwel omhulsels waar zijn ikea laden in passen, plus nog wat plankjes en zowaar, het begint te leven. Aan het eind van de middag, na gedane arbeid, trof ik hem daar aan, zittend aan de tafel met geel plastic tafelzeil, met krant en glaasje rosé. Kan het Franser?


Tot slot nog een druifje. De oogst gaat goed zijn.

Jammer dat we maar 2 struikjes hebben.