Acta est fabula/ Uit met de pret

Laatste week van oktober maar, nadat de mist was opgetrokken, weer  een heerlijk warme dag. En een luie dag. Ik zat zojuist weer beata, in gezelschap van mijn 3 kipjes, te weten: Pierrette, Bernadette en Amarette, te bakken in de zonnedekstoel op het vrijgemaakte achterveldje, dat ons nog slechts scheidt van buurman's schapenwei door een schijnbaar onuitroeibare bramenheg, toen wij (de kipjes en ik), werden opgeschrikt door een enorme knal, niet ver van ons gevoelig zondag's oor. Bleek het onze aardige buurman Tourtelot te zijn die soms, zonder aanwijsbare reden, verandert in een seriemoordenaar. Het doelwit bleek een enorm konijn, in een keer raak, pang, as dead as a doornail. Maar aangezien wij vlak achter die heg zaten en hij ons niet kon zien, maar de honden de kippen wel roken, kwam hij met zijn geweer in de aanslag, angstig dicht langs de heg sluipen. Weg hier uit dit oorlogsgebied, rennen naar het veilige kippenhok.

Die snertkippen willen nu absoluut niet meer in hun box blijven, hoewel die groot genoeg is. Amarette ontsnapt als eerste en vaak als enige. Ze is dan na verloop van tijd de dupe, want ze kan op de een of andere manier niet terug in de box. Maar daar staat wel het eten en drinken. Voor straf laat ik haar dan een poosje piepen buiten het hek, maar ze schijnt er niet van te leren. Kippen kennen dus niet de wet van oorzaak en gevolg. Ik zal haar moeten kortwieken. Laten kortwieken dan, want ikzelf heb daar de moed niet toe en ik twijfel ook, want om zo'n mooi beestje nu te verminken alleen voor mijn zielerust.. Maar ook omdat de ettertjes mijn oeuvre op de Fosse Septique omploegen, want overal mogen ze grazen, maar niet daar. Waarom dat dan juist hun favoriete plekje is, moet ik nog achter komen. Omdat het niet mag, denk ik.

Denk niet dat ik de hele week in een ligstoel heb gehangen. Nee, ik heb de helft van de halve moestuin omgespit. En tuinbonen geplant en spinazie tussen de tussen de rijen. Geen stront erop, want dat mocht niet van Roger, de fèvesspecialist. Bovendien moest ik het nu doen (donderdag was nu) want dat was de laatste dag dat de maan gunstig stond. Met die maan is het net als het laatste jaar dat ik in Sinterklaas geloofde, ik probeer erin te geloven om mijn entourage plezier te doen en baat het niet, het zal zeker niet schaden  
en als laatste argument: je weet maar nooit. De moestuin is onttakelt, altijd een wat verdrietige onderneming, want dan is het echt afgelopen.

De eerste topinambour geoogst. Dit is van één plant. Niet zo veel als anders, maar heb hem ook nooit water hoeven geven. Dat scheelt.


Nu spit ik moes 2. Iedere dag een stukje. Ik had wel gezegd dat ik de moestuin op zou doeken, maar ik kan het niet laten en misschien is het ook wel een beetje mijn eigen schuld dat ik een slechte oogst had, buiten de droogte, want ik had de grond niet goed gevoerd. Nu heb ik een prachtige berg paardenstront liggen, dat zal wonderen doen. En de maan natuurlijk.

De onttakeling van de moestuin. Acta est fabula. Uit met de pret.

De gerania gaan op de nieuwe brandstapel, die overigens alweer flink groeit. Ik ga ze niet meer overhouden van de winter. 


Verder hebben we, ja we, wij, met vereende krachten en Marimon's motorzaag, het achterveld geruimd. Er is een notenboom (uitgegroeide struik) en nog allerlei door egelantier overwoekerd bossage gesneuveld. We moeten het afzaagsel nog evacueren. Nu de moeilijke braamheg nog, de vuurlinie van vanmiddag.


Gistermiddag en doorgaand naar de avond, hebben we een flipperconcours meegemaakt. Wij hadden onszelf niet ingeschreven, omdat we dachten niet goed genoeg te zijn, maar dat viel achteraf mee, volgend jaar gewoon inschrijven. Ik heb wel even meegedaan, namelijk ingevallen voor jongetjes van 5, die geen zin meer hadden.

Ariane, de gastvrouw, organisatrice en eigenaresse van het pand.

Coen ter Kuile de flipperseigenaar en Brian, onze super gitarist, zanger.

Dries met dochter Luna, Russel de D.J. en nog een die ik niet ken.

Dries met Luna. 


Nu had ik nog een filmpje gemaakt ook, maar hij is zoekgeraakt ergens in mijn fotocamera. Ik ben nog zeer onervaren met film, maar het komt, ik zal hem wel tevoorschijn toveren een dezer dagen, tussen het spitten en de kippen door. Ajuus.