Omdat het steeds doller wordt met die banken, en steeds spannender met de euro, besloot ik vorige week om mij hierover een mening aan te meten. Maar alvorens een mij passende te vinden, moest ik mijzelf eerst terdege documenteren. Want, ofschoon geldzaken mij in hoge mate intrigeren, snap ik er geen jota van. En ofschoon ik mij al geruime tijd en de afgelopen week zelfs met dubbele inzet, in de pecuniawereld tracht te verdiepen, blijft deze schimmige materie voor mij ongrijpbaar. Wel is mijn aangeboren afkeer tegen banken en in het bijzonder zakenbanken, door alles wat ik de laatste week gehoord en gelezen heb verduizendvoudigd. Mijn gevoel zegt dat aktie geboden is. Er zijn echter 2 maren( maar, maar). Ten eerste, de praktische kant van de eventuele aktie. In Nederland is het vrij eenvoudig: je slaat je tentje open op het beursplein, vult je knapzak tot aan de rand, en rolt je slaapzak open. Zolang het weer het toelaat, kun je je verblijf wekenlang rekken, niemand die je lastig valt. In Frankrijk is het ingewikkelder. Hier heet de occupy beweging,' Les Indignés'. Het is nog niet zo lang van de grond, er is nog niet veel georganiseerd. 11 november gaan ze in Parijs, la Défense (de zakenwijk), bezetten. Maar helemaal naar Parijs, dat kost me weer een oog uit het hoofd, of anders gezegd, la peau des fesses( het vel van mijn billen). En dat in deze crisistijd. Je loopt ook nog de kans er met de gummiknuppel uitgeslagen te worden of anders wel snikkend van het traangas. Ik vind opstanden ook niet meer zo leuk sinds ik niet meer zo hard kan lopen als in 1968. Op 4 november gaan ze de straat op in Bordeaux. Dat is een optie, want niet te ver. Maar, wel vanaf 5 uur 's middags, op 4 november, dan is het bijna St. Maarten en dus koud en winderig en donker en gril met grijze, schoere slorren. Nee, ik blijf wel thuis tot de lente en voer mijn kleine revolutie door boze ingezonden stukken te schrijven naar de financieel/economische bijlage van de Figaro.
De tweede maar is, dat ik wel zeker weet dat het huidige systeem niet deugt, maar nog geen overtuigend alternatief bedacht heb.
Ik ga dus nog even door met mijn geld en maatschappijstudie, die wel eens de hele winter zou kunnen duren. Maar ik hou mijn volgers op de hoogte van mijn vorderingen en suggesties zijn altijd welkom.
Aardig toeval: Ik zocht op internet bij 'plaatjes', naar een foto van een opstand of revolutie, om mijn verhaaltje vorm te geven. Stuit ik op een foto van de frites revolutie ergens in België en ik weet bijna zeker dat het mijn zoon Max is die in het midden van de foto achter de leeuwenkop staat. Graag reacties dien'aangaand.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten