Gister was ik bij Denise. Ik had haar gezien bij een wederzijdse kennis en ik vond haar zo leuk, lief, dat ik haar beter wilde leren kennen. Ik nodigde mezelf bij haar thuis uit op de thee en wij werden vriendinnen. Denise is Engelse, heeft 17 jaar in Frankrijk gewoond en is nu terug in Engeland. Het huis waarin we zaten thee te drinken was ooit haar woonhuis. Nu staat het al 3 jaar te koop, maar aangezien dit niet de tijd is om huizen te verkopen, gebruikt ze het als vakantiehuis. Waarom terug naar Engeland? Ze vertelde dat haar man, met wie ze 39 jaar getrouwd was geweest en die ze kende vanaf haar 15de, haar eerste en enige, haar 3 jaar geleden had verlaten omdat hij een ander verkoos. Hij zei: I love you very much, but I love her more. Daar kun je niets tegen inbrengen. Het was wel even schrikken natuurlijk, maar, zei ze, ik heb me nog nooit zo vrij gevoeld, it was as if the prisondoor was opened. Ze was voor 5 weken naar Frankrijk gekomen om haar vrienden te zien, maar eigenlijk popelde ze om terug te gaan naar Engeland. Waarom zo'n haast? Ze begon te glimmen en blozen als een schoolmeisje. Because I met someone, just before I left to France. We both made a walk every day en toevallig namen we steeds dezelfde route; eerst groetten we elkander. Nice day, good weather, bad weather. De derde dag bekende hij dat hij opzettelijk dezelfde route nam. And the fourth day he kissed me...En nu is ze verliefd. Na haar 15de nooit een andere man gekust en daarvoor ook niet. Zo zie je maar dat het boven de 60 niet afgelopen hoeft te zijn. Ha!
Dit is Jane voor haar molen. Jane is geboren op een Australische koeienfarm, je weet wel, waar ze allemaal los lopen en vangen met een lasso, het volgende huis op kilometers afstand. Geen disco around. Ze besloot te vertekken uit deze verlatenheid. Met alleen een rugzak als reismakker trok ze jarenlang over de wereld. In Frankrijk ontmoette ze een man, ik weet eigenlijk niet eens hoe hij heet, een zeeman, ze trouwde met hem, kreeg 2 kinderen en leefde nog lang en niet gelukkig. Ik weet niet waar en hoe het begonnen is de aftakeling van hun liefde, maar ik heb de indruk dat hij haar beu raakte, begon te beledigen, kleineren, tot haar zelfvertrouwen opgebouwd als wereldreizigster, inkromp tot minder dan niets. Ze zijn uit elkaar, een jaar of 4, 5 alweer. De kinderen zijn nu 12 en 16. Het kapitaaltje dat ze had, is gekrompen tot bijna niets, net als haar zelfvertrouwen. Het laatste is ze weer aan het opbouwen, het eerste krimpt steeds verder. Ze voert een dagelijkse strijd om het hoofd boven water te houden. Ze geeft Yoga lessen, verhuurt 's zomers haar huis aan vakantiegangers. De kinderbijslag vult de gaten. Nu is ze bezig met behulp van vrienden en betaalde werknemers om haar molen om te bouwen tot volwaardig vakantieverblijf, zodat ze die ook kan verhuren en zelf met haar kinderen in een ruimte boven de stal ofzo inde zomer. Haar ex-man betaalde wel alimentatie, maar sinds ze een deal met hem heeft gemaakt over de verdeling van het huis( voor weinig geld kon ze het huis behouden i.p.v. alimentatie)heeft ze dat ook niet meer. Ze is een taaie die Jane en ze zal het wel redden. Misschien with a little help from her friends?
Vandaag hebben wij horsedung bij haar gehaald in ruil voor eieren.
We moeten er eens vaker langs om te kijken hoe het gaat. We zullen de Zeeuwse vlag die we nog hebben, bij haar uitsteken.
Luctor et Emergo staat er op. Worstel en kom boven.
Het huis van Jane, waarvoor ze vecht om het niet kwijt te raken.
De remorque met de horsedung. Heerlijke, oude, lichte, droge, geurende, paardenstront. Komt straks op m'n moestuin. Eens kijken of de tomaten dan nog niet willen groeien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten