Muizen

Zoals te verwachten met kippen, is het muizenbezoek niet uitgebleven. Eerst zagen we er af en toe eens eentje om de hoek sneaken, maar de laatste tijd werd het drukker. Gister vonden we het tijd voor een muizenoffensief. De valletjes lagen er al, want een poosje geleden aangeschaft door Marimon, die soms een vooruitziende blik heeft. Eerste vraag: wat doe je daar nu in? Kaas, is de eerste gedachte, want dat lees je altijd in kinderverhalen. Maar is dat nu wel hun lievelingskostje? Graantjes is ook geen optie, want dat ligt de hele dag te grijp, daarvoor hoeven ze hun leven niet te wagen. Marimon had weer een goed idee: Het staat op de verpakking wat je er in moet doen. Wat stond er op de verpakking? Chocoladepasta. Laten we dat nou net niet in huis hebben. Wel belgische pralines. Wel ja, mijn kostelijke pralines in een muizenval. Maar sinds de kipjes druiven en granaatappels krijgen gevoerd, mogen de muisjes toch wel een praline? Vanmorgen was er   
een gevangen, maar de ander had weten te ontsnappen, omdat de praline de val van de val brak, hij was te hoog. Daarom stond er pasta op de verpakking. Mijn broer ried mij telefonisch pindakaas aan, daar zouden ze verzot op zijn en van verre al ruiken. Dat had ik wel in huis, omdat Marimon, mijn meesterkok, er pindasaus van pleegt te maken. Het vullen werd noodgedwongen een gezamelijk project, want je kunt niet, op straffe van een beklemde vinger, smeren en tegelijk de val openhouden. Het lukte, de valletjes kwamen zonder ongelukken op hun plek. De ene( had ik op internet gelezen) onder een dakpan, die weer omhoog gehouden werd door een steen, ander paste de open val er niet onder, de ander  strategisch opgesteld op een doorgangsroute waar een stapeltje keutels lag. Hier moeten we zijn, dacht ik, dit is het marktplein. We hadden al heel snel beet, ze zijn dus echt te verleiden met pindakaas, maar we stonden meteen voor het volgende dilemma. Het beestje had n.l nog weg kunnen vluchten, maar was met zijn voetje in de klem blijven steken. Hij was naar zijn holletje gevlucht, maar kon er niet in want die val zat nog zijn pootje vast.

Wat nu gedaan? We konden hem toch niet zo laten lijden? Maar de klem open zetten zodat hij kon ontsnappen( met een gebroken poot), daar beginnen we niet aan, anders kunnen we hem morgen weer vangen. Laten we er over nadenken zeiden we, en gingen ieder ons weegs. Maar terwijl we bezig waren, ieder met ons eigen bezigheden, bleef het geweten knagen. Je moet niet flauw zijn,  sprak ik mijzelve toe, je hebt dat beestje in die situatie gebracht, je haalt hem er maar uit ook. Ik pompte mezelf op met moed en haalde uit de schuur een hark en een hamer. Met mijn gereedschap op weg naar het slachtoffer kwam ik Marimon tegen. Het hoeft al niet meer, zei hij droevig. Ik heb het al gedaan, met een hark en een blokje hout. Pipeline en ik zijn er naar van. Marimon is een echte held, maar met een heel klein hartje. Hij is nu naar de brico om ingrediënten te halen voor cement. Want alle gaatjes en kieren moeten dicht zodat we de slachtoffers tot een minimum beperken. Er staan weer 2 verse vallen met pindakaas klaar.