Lasagne in de oven

Ben een beetje gaar. Dat komt door gisteravond, weer te laat weggegaan bij het theater. Maar kwam er niet onderuit deze keer, terwijl de anderen doorspeelden, moesten wij (Martine en ik), zonodig ons dansje repeteren. Ik zag scheel van vermoeidheid en begreep absoluut niet wat er van mij verwacht werd. Ik ben geen pasjesmens. Zal eens gaan oefenen in de beschermde omgeving van mijn huis. Ik zal het toch wel eens onder de knie krijgen? Vanmorgen gym. Dat mocht ik niet overslaan, want de gewrichten moeten geolied i.v.m. het dansje.

 Vanavond Four et Film, waarvoor Marimon nu in de keuken staat om een maxi lasagna te fabrieken. Stiekem bakt hij hem hier voor, om hem straks, daar in de oven een half uurtje na te laten garen, zodat heerlijke geuren in des kijkers neuzen dringen, wat de bedoeling uiteindelijk is. Ik heb de buurvrouw van Christine (de verlaten danseres), uitgenodigd om ook te komen. Ik ken haar wel nauwelijks, maar je moet ergens beginnen als je net verhuist bent en je wilt mensen leren kennen en ze lijkt me wel een geschikt type. Ze kan bij Four et Film haar hart ophalen wat leuke mensen betreft. Tussen Gym en F et F door heb ik in de brandende zon de stekjes van gister op de Fosse Septique gezet. Zoals het nu is lijkt het wel een massagraf met al die tegels, maar als alles begroeit is volgens de regels van de geleide wildtuin, zal de toeschouwer nog eens wat meemaken.

Dit was een paar dagen geleden, vanmiddag had ik geen vestje meer aan, doch slechts een hemd en korte broek. Gaat de wereld naar de gallemiezen?


Ik heb zou nu graag even een tukje doen alvorens mij in de drukte van het  film-eet-festijn te storten. Maar wie ligt daar weer op mijn favoriete tuk plekje, het boudoirbed?