woensdag 16 november 2011

Nadenken is geboden, want het gaat niet goed.

En het gaat maar door, die zomer. Iedere dag 16à 17 graden met een zonnetje. Maar geen regen, en dat is louche, want was november niet dè regenmaand waarin de ondergrondse waterbekkens en onze bovengrondse vijver gevuld moesten worden? Geen spatje. Daarom heb ik gister, i.p.v. een herfsttuinprogramma, zoals planten en verplanten, schoonmaak en opruim af te werken, de waterbakken op de verdrogende, reeds verplante stekjes en de niet-opkomende spinazie moeten legen. De kachel hebben we niet of nauwelijks aan, zodat de houtstapel voor de garagedeur, door Marimon's vlijtig gesplijt met de nieuwe machine, alleen maar groeit. Niet slecht, want voor deze winter hebben we niet zo veel voorraad. Gekapt hout moet n.l. minimaal 2 jaar liggen wil het behoorlijk branden. Nu moeten we weer een paar nieuwe slachtoffers uitkiezen voor over 2 jaar. 




Maandagavond théâtre: Kijk, kijk, mijn enige eis was ingewilligd. Er brandde licht in de feestzaal bij aankomst. Marie Claire, altijd de laatste, was nu de eerste. Zij had al licht gemaakt en decors neergezet. En waarachtig om 9 uur was iedereen aanwezig en zouden we hebben kunnen beginnen, ware het niet dat dezelfde Marie-Claire, altijd even verstrooid, haar tas ergens had laten staan, waarschijnlijk op het padje naast haar huis. Bleek gelukkig in de gang van haar huis te staan, maar evenzogoed begonnen we weer 20 minuten te laat. Ben om half elf vertrokken, zoals beloofd. Op tijd beginnen is hier niet mogelijk, maar op tijd weggaan doe ik toch. Maar wel leuk gerepeteerd. Vanmiddag gaan we het nieuwe stuk inlezen. Leuk, ik verheug mij.




Gister heb ik een goede daad gedaan. Heb het boekje gekocht en gelijk het vervolg hierop besteld. Sinds een paar maanden verdiep ik mij in het economisch /sociaal/ financieel/ maatschappelijk systeem waarop deze wereld draait. Dit naar aanleiding van de grote crisis die de occident op dit moment treft en de uitzichtloze ellende die vele andere landen al veel langer moeten verduren. Ik heb mijn goeroe gevonden: Stéphane Hessels, 93 jaar, oud verzetsstrijder, enz. Zoek maar op op Wikipedia. Hij heeft 3 jaar geleden dit boekje geschreven, heel dun, is eigenlijk meer een pamflet, maar zijn boodschap is opgepakt en in praktijk gebracht door een Franse beweging met bijna dezelfde naam. Les indignés. De verontwaardigden. Nu heeft hij een vervolg geschreven: Engagez-vous. Met andere woorden: Doe er wat aan. Occupy beweging, Global Change, het komt op hetzelfde neer. Laten we eens nadenken over een ander soort systeem, want hoe het nu gaat klopt het niet. Jullie opdracht voor deze week is, lieve lezers: Denkt na!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten