Vandaag zo'n grille dag, niet uitnodigend om te vieren, maar toch wat gedaan om de lopende zaken in stand te houden, zoals een stukje huis gepoetst (is belangrijk, het vermelden waard, is niet minderwaardig of saai), de aardbeien van hardnekkig en moeilijk te verwijderen onkruid ontdaan( dille, heel erg, geloof niet de biologisch tuinieren gids die zegt dat je dille moet zaaien tussen je tuinbonen om luis te voorkomen, het helpt niets en je hebt voor eeuwig een schier onuitroeibare dille-invasie in je tuin, alles gaat dood door de droogte, dille niet, dat wortelt kilometers diep). Ik heb lang zitten dubben: Gaat dat aardbeienveldje eraan geloven, of mag het nog een jaartje. Na 3 seizoenen moet je het onderspitten en een andere culture er in. Het staat er al voor het 4de jaar, maar het geeft nog steeds goed. Moeten die gezonde plantjes dan venietigd omdat ze iets minder gaan produceren? En dan over 2 jaar de kippies de nek om draaien omdat ze minder gaan leggen? Hé, ho, wat voor een regime regeert hier eigenlijk op Pied Sec plage? Ik heb besloten dat het veldje nog een jaartje mag, maar die beslissing werd beinvloed doordat ik te lui was
om te spitten. Moet er eigenlijk stront op, af en toe? We zijn wel nog even naar Jonzac gereden omdat in het reclameblaadje stond dat er een fendeuse in de aanbieding ging komen. Een houtkliever voor de dikkere stammen( sinds we ons eigen bos stoken). Hij ging pas woensdag in de aanbieding, maar wij dachten dat we hem misschien konden reserveren. Dat kon natuurlijk niet, logisch ook, de bedoeling van een aanbieding is om mensen naar je tent te lokken. Woensdagmorgen om 8 uur staan we voor de deur, qu'il pleuve ou qu'il vente. Nu had ik eigenlijk vanavond naar een reunion van de toneelgroep gemoeten, maar vanmiddag wist ik al dat ik vanavond geen zin zou hebben. Dat geleuter daar altijd. Niemand luistert naar iemand en later doet iedereen toch gewoon weer wat niet afgesproken is. Wij studeren twee stukken tegelijk in. Het ene stuk is al eens opgevoerd geweest, maar zij willen het nog verbeteren. Wij zijn al een jaar bezig met deze 2 en het schiet niet op. Dat komt omdat er steeds rolwisselingen zijn en die zijn er omdat er steeds iemand een inzinking of zenuwcrisis krijgt, al naar gelang. Dit keer is er nog een crise de couple bijgekomen en daar dit couple samen in één stuk speelt en ze voorlopig niet meer samen willen spelen, is dit stuk ook exit. Dan is er nog een ander koppel( Engels), die niet meer onder regie van onze regisseur wil spelen, maar die zelf de regie wil doen. Zij van het koppel vroeg mij vanmiddag telefonisch of ik bij haar wilde komen spelen, dus nu krijgen we, als het even meezit, een Frans en een Engels kamp. Ik hoor bij geen van beide, zijnde Nederlandse, dus ga ik in beide spelen. Misschien. Ik heb de Engelse regisseuse in spé mijn eisen en grieven uit de doeken gedaan en of zij heden avond op de vergadering maar mijn zaak wil bepleiten, dan ben ik overal van af en zij doet dat graag, zij heeft wel leidersinstinct lijkt mij. Dan kan ik mooi ondertussen mijn boekje verder lezen. Zeer spannend en het moet snel uit, want gister heb ik van vrienden in Ribérac waar wij op bezoek waren, meer dan 20 prachtige boeken te leen gekregen, die liggen te smachten in het leenkastje. Het boekje dat eerst uit moet, is geschreven door Fik Meijer en heet: lessen uit Rome. Hij (Fik) trekt een vergelijk met het oude Romeinse rijk, waar enorme aantallen emigranten op af kwamen en het tegenwoordige Europa, dat ook overspoeld wordt door asielzoekers van heinde en verre. En niet alleen dat, maar hij verhaalt ook over hoe het Christelijk geloof zich daar in het oude Rome heeft ingedrongen op een dusdanig agressieve en onverdraagzame wijze, dat ik de toen heersende Romeinse keizer groot gelijk geef dat hij ze voor de leeuwen geworpen heeft. Morgen zal ik vertellen hoe dat allemaal ging. Nu eerst een plaatje van deze heuglijke gebeurtenis, om vast wat stemming te maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten