Longkruid, de overlever.

De tuin, die flink geleden heeft onder de late en onverwachte strenge vorst, komt zachtjes aan uit zijn schulp. Een heleboel is onherstelbaar verwoest, maar het schaduwtuintje, zowel door de koude als door de kippen mishandeld blijkt over onvermoede krachten te beschikken. Ziehier het longkruid, werkelijk onverwoestbaar.

De kerstroos is met vertraging gaan bloeien.

Deze staat bij het mini vijvertje en heeft het overleefd. Maar niet wat er naast staat. Maar wie weet wat er nog uit gaat komen.

Marimon is ook uit zijn winterslaap ontwaakt. De luiken krijgen er van langs. Al het houtwerk moet nog blauw worden voor de zomer.

Verder niks voor vandaag. Prachtig weer. Vanmorgen kwam er een vlucht krijsende kraanvogels vanuit Afrika op weg naar Skandinavië overvliegen. Vraag me af hoe lang zij er over doen om in Nederland te komen. Mooi bestaan toch voor zo'n kraanvogel, maar wel een eind vliegen twee keer per jaar. Ben in de tuin begonnen. In de ochtend is het het fijnst. Daarna een lekkere spaghetti carbonara op het voorterras. Is de eerste keer dit jaar. O ja, en koffie op het achterterras vanmorgen, ook voor het eerst. Dan heb ik het ook nog een beetje druk met het beantwoorden van de reacties op mijn verhaaltje in het blaadje van de wereldomroep. Ik wist niet dat zoveel mensen dat lazen. Verder ben ik nog steeds snotterig, ga des avonds om 10 uur naar bed en kom er niet voor 8 uur uit. Over een uurtje ga ik alweer naar bed. Schiet wel lekker op zo.