De winterstand

Piep is inmiddels permanent in de winterstand. We hebben geen poes meer aan haar.
Wij wagen ons alleen nog voor het hoognodige buiten de deur. Marimon voor de broodvoorraad en ik om het ijs in de kippendrinkbak met behulp van heet water, vers uit de koker, in vloeibare staat te houden. 

En dan die tuinbonen, hoeveel dagen en nachten zouden die overleven in gebogen staat?

Marimon klaar voor de reis naar de Super-U, met duffelse jas van zijn vader zaliger, die hij sinds de Corrèze niet meer heeft aangehad.
Ik heb hem er nog een hoed bij opgezet en mijn tijgerprintsjaaltje omgeknoopt. Zo kan hij voor de kramen langs, vind ik.

Daar gaat hij. Zal ik hem nog terug zien na zo'n koude rit met aan het eind al die warme caissières? Op hoop van zegen.