Morgen gaan we hem bezoeken. De véto zegt dat dieren er altijd van opknappen, als hun baasje komt kijken. Hij moet nog een paar dagen blijven wegens infectiegevaar, als de wonden dicht zijn krijgt hij een spalk en kan de revalidatie beginnen, thuis.
Léon intussen, mist zijn broertje danig. Hij loopt almaar rondjes, staat liederlijk te mauwen en verveelt zich de blaren.
Het liefst wil hij rondgedragen worden als een uit de kluiten gegroeide baby. Waren wij vroeger ook niet een beetje ziek als ons broertje of zusje in de lappenmand lag?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten