Op bezoek bij Samir.

Wij komen juist terug van de véto, waar we Samir bezocht hebben. Hij lag wat zielig in zijn hoekje, maar toen het tot hem doorgedrongen was dat wij het waren die daar op onze hurken voor zijn kooi zaten, werd hij helemaal levendig en ging hij zelfs wat eten en drinken.

Hij gaat morgen nog niet mee naar huis, maar misschien zaterdag.
Maandag gaan ze kijken of de wonden dicht zijn en dan krijgt hij een spalk. De poot is dan recht en ik weet niet of hij daarmee kan lopen, maar ik denk wel dat hij dat snel zal leren. Na een maand of twee gaat de pin eruit die alles bij elkaar houdt. Hij zou dan zijn poot moeten kunnen buigen. Zo niet, ook niet zo erg.

Dit is de kliniekpoes die af en toe bij Samir gaat kijken.


En nu iets heel anders: Wat is dit en hoe smaakt het?

Ik weet het inmiddels al: flauw.