Poesje en autootje werken weer.

Gister heeft Samir voor de laatste keer moeten lijden. De pen (la broche) is uit zijn poot verwijderd. De véto laat deze ook wel eens zitten, maar poesje had er last van, want de pen was wat gezakt en stak naar buiten. Weer onder narcose en nu ook nog een collerette, anders gaat hij de stiksels, die de véto er zo netjes ingenaaid heeft,  er uit knabbelen. Die paar wondjes vindt Samir niet erg, maar de lampekap hindert hem enorm, ook omdat zijn narcose nog niet helemaal is uitgewerkt, zwiebert hij van muur tot muur. Dwaze sprongen moeten vermeden worden, maar hij laat zich zo van het bed vallen. Weet hij veel. 

De volgende dag is hij het al bijna gewend en ligt lekker met zijn broer onder de heg. Van de véto mag hij niet naar buiten met die kraag, maar van ons wel.

Vanmorgen controle bij de véto. Samir begint in opstand te komen, hij wil niet meer. Kraag eraf, over tien dagen hechtingen er uit.

Nu wil hij niet meer binnenkomen, ook niet als we hem roepen. Hij vertrouwt ons voor geen cent meer, en terecht.

Zal wel goed komen als hij honger krijgt.

Intussen hebben de broertjes wel kans gezien om de zeldzame groene hagedis te verroppen. Hij bewoog nog een beetje en zijn hartje klopte nog, maar de ingewanden kwamen er uit, dus kweenie.

Ik heb hem terug op zijn pootjes bij het vijvertje gezet. Hij deed twee pasjes. Wie weet heelt hij weer?

Mijn Suzuki autootje is weer heelhuids thuis sinds gistermiddag. 

De elektronika in de sleutel bleek ontregeld tijdens het starten op de lege accu, of na het starten met de startkabels. Hoe dan ook, de jongeman van de garage heeft er heel wat tijd aan besteed omdat hij niet de juiste apparatuur heeft voor een Suzuki en daarom alles met de hand moest controleren. Uiteindelijk heeft de buurman hem op de remorque naar de Suzukidealer in Saintes gebracht, waarna het een fluitje van een cent was om de sleutel opnieuw te programmeren. Ingewikkeld zo'n sleutel, wel diefbestendig.

De kosten waren: een nieuwe accu 55 E., sleutel re-setten 51 E.,  dit voor de Suzuki garage. 165 E. voor de buurman met zijn remorque.

Dit laatse vonden wij vrij duur. Wij hopen dat hij daarvan wat afstaat aan de garagiste, die toch al zo bekaaid van de onderneming is afgekomen en er het langst mee bezig is geweest. 

Hij vroeg namelijk geen cent. Hij had het probleem immers niet kunnen oplossen?. No cure no pay. 

Wij hebben hem 40 Euro gegeven, alles wat aan contanten in onze knip zat. Hij was er zichtbaar blij mee. Wat hij nog niet weet is dat hij er een klant mee gewonnen heeft en misschien wel meerdere.

Alles werkt weer, alles draait weer. Uit dankbaarheid kreeg Laila  vanmorgen een bad. Morgen krijgt zij nieuwe enjoliveurs, wieldoppen. Ook de stuurkabel van de grasmaaier is aangekomen. Als de voorspelde buien zich nog even inhouden, werkt die  vandaag ook weer. 

Straks 'tea for the ladies', bij een Engelse kennis met een prachtige tuin (en een prachtig oud huis). Zal een paar foto's maken voor het volgende blog. A tout à l'heure!