Lopen voor de Téléthon ad 5 euro p.p.

Vandaag, zaterdag 8 december, hebben we met een klein ploegje gelopen voor de téléthon. Ieder jaar om deze tijd staat heel Frankrijk op zijn kop om zo veel mogelijk geld binnen te halen voor deze aktie, waarvan de opbrengst gaat naar 'les maladies orphelines', onderzoek daarnaar dan wel te verstaan. 
Deze 'weesziektes' (letterlijk vertaald), zijn ziektes waar maar heel weinig mensen aan lijden, waardoor er niet veel geld voor wordt vrijgemaakt voor onderzoek e.d.

Wij gaan lopen dus, (Marimon ook, maar die zie je niet omdat hij de foto's neemt), 2 uur, 10 km.
Het is ook een proefje voor mezelf, want ik kan helemaal niet langer dan een uur lopen (dacht ik). Maar zie, ik heb de lange route van de snelle lopers gekozen en ik liep nog voorop ook!

Na aankomst ontvangst in het bejaardenhuis, waar we altijd langsrijden, maar dat we nog nooit van binnenuit hebben bekeken.

Wat een narigheid zeg. En hier in deze ruimte zaten nog wel de besten. De anderen zaten, hingen in stoelen in de hal of in de kamertjes, waar we een doorkijkje in kregen op weg naar de foyer.

Marimon en ik besloten gelijk dat we dit niet wilden. Maar hoe doen we dat, hoe blijven we hier uit? Als je er eenmaal in zit, is er heus geen kans meer op eerlijke euthanasie, want in Frankrijk laten ze je wegteren tot je op bent, zodat ze het laatste plasje door de gootsteen kunnen wegspoelen. We besloten dat we nu vast pillen gaan sparen, die we innemen op het moment dat het busje voor de deur staat, net als Hitler in zijn bunker. Ons zullen ze niet krijgen.

Morgen naar de Dune de Pilat, een duin bij het bassin van Arcachon, dat het hoogste het grootste, het dikste van heel Frankrijk en Europa is. 107 meter hoog, 500 meter breed.
Zo dichtbij en nooit geweest. Zal een hele klim worden.